Uniek & apart afscheid op maat
Out of the box rouwen
​
Rouwen is een hoogst individuele ervaring, er is geen verkeerde of juiste manier om te rouwen ondanks wat veel mensen denken. Verschillende culturen hebben hun eigen rituelen of ceremonies
rondom rouwverwerking.
We bakken er in onze Westerse cultuur eigenlijk weinig van als het gaat om de dood, rouw en verdriet. We volgen meestal de kudde en kiezen voor een traditionele dienst in de kerk of de aula. Pas op daar
is niets mis mee als dat is wat je wenst. Maar mensen durven vaak niet buiten de lijntje te kleuren terwijl ze dat misschien wel zouden willen. Alleen doen we het vaak niet omdat het maatschappelijk
nog niet zo goed aanvaard wordt. We kunnen best nog iets leren over de rouwrituelen in andere culturen.
Zeker in tijden van verdriet heb je sterk de behoefte om op eigen wijze afscheid te nemen. Volg je hart!
Als je een religieuze of culturele traditie volgt, kan dit voor troost zorgen door onder andere de bijbehorende rouwrituelen te volgen. Natuurlijk zijn niet alle culturen hetzelfde. Rouwreacties uitgedrukt in de vorm van huilen, angst en woede komen zo vaak voor dat ze als universeel worden beschouwd. De meeste culturen hebben dan ook momenten waarin iedereen zijn emoties mag uiten
in de vorm van een rouwritueel.
In de Mexicaanse cultuur wordt de dood gezien als een natuurlijk onderdeel van de menselijke cyclus. Mexicanen beschouwen de dag van de doden niet als een dag van verdriet, maar als een feestdag. Dit komt doordat op deze dag hun dierbaren weer tot leven komen (wakker zijn geworden) en op deze dag met elkaar feest vieren. Van 31 oktober tot 2 november viert men in Mexico de Día de los Muertos, of de Dag van de Doden. Denk aan als doodshoofden beschilderde gezichten, felgekleurde bloemen en veel ambiance. “Tijdens dit feest krijgen mensen de kans om veel tijd door te brengen met de zielen van hun overleden dierbaren”
Surinaamse creolen
Binnen een Surinaamse gemeenschap met een creoolse afkomst wordt het lichaam van een overledene gebalsemd. Tijdens de begrafenis dragen dansende dragers de kist naar het graf. Dit gebeurt onder begeleiding van vrolijke muziek. Met het dansen en zingen tonen nabestaanden hun eerbied voor de overledene en kunnen ze even helemaal opgaan in de muziek en dans om hun
verdriet te vergeten. Na de sterfdag komen de nabestaanden een aantal keer bij elkaar tijdens verschillende fasen van de rouwperiode. Na veertig dagen wordt de rouwperiode feestelijk afgesloten.
​
Chinezen
In China is wit de kleur van rouw, droefenis en dood. Daarom dragen Chinese vrouwen meestal geen witte bruidsjurk. In traditionele kringen wordt er een blauwe of witte lampion bij familie boven de voordeur gehangen. De Chinezen hebben verschillende festivals om overleden familieleden te herdenken, zoals het Qingmingfestival en het Chongyangfestival
​
Dus waarom zouden we het Belgische landschap van afscheid niet wat kleuren?
Picknicken op het kerkhof of dansen met doden, een feest in plaats van de gebruikelijke koffietafel? In de weide, op een boerderij, een strandtent, in jouw tuin,…? Ik help het graag mee organiseren. Je wil een fotograaf alles laten vastleggen zoals op een huwelijk? Dat kan, ik werk hiervoor samen met een rouwfotograaf. We trouwen vaak uniek, waarom dan niet uniek rouwen?
Kortom alles kan, contacteer me gerust voor meer info.
